Şehir bir mekandır; hem maddi, hem manevi bir mekan. Manevi olanın/mananın maddi olanda/maddede form kazanarak zuhur ettiği, maddi olanın/maddenin da manevi olanla/mana ile irtibatıyla hayat bulduğu, hayatın bir parçası haline gelerek, mana kazandığı varoluş mertebesi, şehirdir.

Olağanüstü şartlar, olağan dışı kararlarla karşılanır. Olağan dışı kararlar, kurallaştığı veya kurallaşmış gibi bir görüntü kazandığı zaman, yeni bir ahlâk oluşuyor gibi gözükse de (bu görüntü yanıltıcıdır; ahlâk mahiyeti gereği olgulara bağlı olamayacağı için, olgulara bağlı kurallara ahlâk denemez; çünkü ahlâk mahiyeti gereği olguları önceler ve şekilendirir), yeni talepler ile birlikte ortaya çıkması muhtemel bir düzende, talepler istikrarlı olamayacağı için, istikrar kazanamaz.

İsmail Müfid İstanbulî (öl. 1802), Ahlak-ı Adudiyye Şerhi’nde, insan türünün varlığını “teâvün ve temeddün” sayesinde sürdürdüğünü, bunların ise “medeni siyaset” adı verilen büyük bir düzenlemeyi (tedbirün azim) gerektirdiğini söyler. Buna göre medeni siyaset ve toplumsal hayat üç önemli unsura dayanır: Bunlardan birincisi din adıyla bilinen ilahi kanunlardır.

Dil insana has bir özelliktir ve kendisini “isimlendirme kabiliyeti”nde izhar eder. İsimlendirmek, bir sesi, bir şeyi işaret ve temsil edecek bir şekilde, tahsis etmek demektir.

“İslam’ın Bugünkü Meseleleri” hem Erol Güngör’ün eserleri arasında, hem çağdaş Türk düşüncesi içinde hem de çağdaş İslam düşüncesi içinde önemli bir yeri haizdir.

“Bilgi nedir?” sorusunu, “gerekçelendirilmiş doğru inanç” veya “tasavvur ve tasdik” şeklinde, sadece insanın nesnelerle, nesne olarak kurduğu bir inanç ilişkisi olarak tanımlamak/cevaplamak, bilginin en azından eksik bir kavranışını işaret etmektedir.

Bilgi tek tür değildir; insanın mesela algıları, bir tür bilgiyi teşkil ederken veya bir tür bilgiye esas teşkil ederken, algı verilerinin birbirle-ri ile irtibatlandırılması veya irtibatının kurulması daha farklı bir bilgiyi ifade eder.