“Harcıâlemleştirme; bir kişinin tekelinde olanın iki ya da daha çok kişinin
kılınmasıdır.”1 Bu tanımın işaret ettiği “mübadele”, esas itibariyle
Pazar’ın işlevidir. Bir mübadele alanı olan Pazar yeri, üretim ve tüketim
ilişkilerini belirlerken bir yandan da bu ilişkiler üzerinden toplumsal
yapıyı ve yaşam biçimini şekillendirir. Dolayısıyla Pazar yerini, bir
harcıâlemleştirme aracı yani toplumsal sistemin harcının karıldığı yer
olarak görmek mümkündür. Pazar yeri, tarihsel süreçte nasıl şehirleri
besleyip büyüttüyse ve buna uygun yaşam biçiminin oluşmasına zemin
hazırladıysa bugün de aynı işlevi sürdürmektedir. Pazar, satışa sunduğu
ihtiyaçları hazla tüketen alıcıların, kent kültürünün ve kitlenin karıldığı
mekândır. Kent, ilk ortaya çıkışından bugüne dek, Pazar yerinde “harcıâlemleştirilmiş
yığınların” mekânıdır.

Yazının devamı Düşünce Dergisi'nin Kent sayısında...