Bu yazıda, Sultan Abdülmecid döneminin (1839-1861) para ve finans politikaları, ilk defa çıkarılan kâğıt paranın (kaime) Osmanlı maliyesinde bir finansman aracı olarak kullanılması, piyasada yarattığı sorunlar ve ortadan kaldırılma serüveni genel hatlarıyla incelenecektir. II. Mahmud’un (1808-1839) uzun sayılabilecek saltanatında yaşanan iç karışıklıklar ve savaşlarla bu dönemde yapılan reformların maliye üzerine bindirdiği ağır yük, durumu zaten parlak olmayan hazinenin iyice açık vermesine neden olur. Bu dönem Osmanlı tarihinde sikkedeki değerli maden miktarının en fazla azaltıldığı veya diğer bir ifadeyle en büyük tağşişin yapıldığı bir dönem olup 1808-1830 yılları arasında altın sikke 35 ve gümüş sikke ise 37 kere tağşiş edilerek 1808’de 19 kuruş olan 1 sterlin 1839’da 106 kuruşa yükselmiştir.