Düşünce Dergisi’nin 13. sayısında sinema kavramının doğuşundan yola çıkarak teknik özelliklerini ele alıp Türk Sineması özelinde belli başlı konulara değinip farklı sektör paydaşlarından görüşlerle saha tecrübelerini aktarmaya çalıştık.

Günümüzde korku sineması, doyumsuz insanoğlunun istek ve arzuları doğrultusunda sınır tanımaz şiddet ve cinsellik barındıran bir havaya bürünmüştür. İlk dönemlerin zarif ve ince ölümleri sonraları kanların oluk oluk aktığı ve beden parçalarının ortalığa savrulduğu savaş sahnelerinin çok üstünde vahşet verici ve hatta iğrendirici öğelerle süslü bir yapıya dönüşmüştür.

Türkiye’de göç ve kentleşme süreci, gelişmiş dünya ülkelerindeki gibi asıl manada bir kentleşme sürecini anlatmaz. Bu süreç, büyük şehirlerin, özellikle İstanbul’un kırsala dönüşmesi ve çarpık kentleşmeyi, altyapı sorunlarını anlatır.

Sanatın doğuşuna zemin hazırlayan güzellik arayışı ruhtaki güzelliğin ortaya çıkışıdır aslında. Mağara duvarlarından papirüslere, Roma sütunlarından Anadolu kilimlerine, İnka düğümlerinden Mısır piramitlerine hep hikâyesini daha güzel anlatma peşinde koşmuştur insan. Çünkü hamurunda ve ruhunda güzellik vardır…

“Sinema hem bir sanat hem de bir sanayidir; bazı ülkelerde kocaman bir sanayi kolu, ağır sanayi ya da otomotiv sanayisi kadar devasa, önemli ve (bazen) inanılmaz yatırımlarla inanılmaz kârlar getiren.” Giovanni SCOGNAMİLLO