Tüketici davranışı, yalnızca küreselleşmenin ekonomik çerçevesini anlamaya yardımcı olacak önemli bir kavram değil aynı zamanda genel olarak kültürel küreselleşmenin anlaşılmasıyla da ilgilidir. Çok uluslu markalar homojen bir tüketim kültürü altında dünyada yaygındır. Dünya çapında tanınan kültürel ürünler yaratmak önemli bir stratejidir.
İletişim, küreselleşmeyle ilgili temel kavramlardan biridir; kültürel küreselleşme genel olarak dünya çapında bilgi, işaret ve sembollerin akışı ile ilgilidir. Bu nedenle küreselleşme sürecinde iletişimin rolünün önemi açıktır. Televizyon da dahil olmak üzere medya, tarihsel olarak küreselleşme süreçleri tarafından oluşturulduğu için ve küreselleşmenin bütün alanlarında önemli rol oynaması sebebiyle ki (Casey, 2008: 138) özellikle halen içinde bulunduğumuz pandemi sürecinde yaşadığımız ve yaşamakta olduğumuz deneyimlere katkısı nedeniyle küreselleşme teorisyenleri için özellikle önemlidir. “Macionis ve Plummer, medyanın küreselleşmesinin üç yönünü birbirinden ayırmaktadır: Araçlar, mülkiyet ve içerik. Araçların küreselleşmesi, uydu, kablo, dijital ve internet gibi yeni teknolojilerin hızla yayılmasında ve televizyon kanallarının ve yayın saatlerinin hızla artmasında belirgindir.” (akt. Casey 2008). Yeni teknolojiler, bilgiyi kitle iletişim araçlarıyla dağıtarak süreci kaçınılmaz biçimde etkilemektedir. Medya ürünlerinin dünya çapında yaygınlaşmaya başlamasıyla küreselleşme ve teknolojik süreç yapıları, Mac Luhan’ın ifade ettiği “küresel köy”ü ortaya çıkarmıştır.
Bu noktada üç kavram; iletişim, küreselleşme ve kültürlerarası iletişim birlikte düşünülmelidir. Kültürel yapı, kültürel yenilik ile kültürel geleneklerin korunması arasında durur. Küreselleşme diğer insanlarla iletişim kurmak için yeni fırsatlar yaratır ancak bu gerçekleştiğinde kültürel gelenekler tehdit edilir. Her ikisi de çeşitliliğin değerini yaratan ama aynı zamanda çeşitliliğin kaynağını tehdit eden “açıklık” ve “kapalılık” olmak üzere iki kavramı ortaya çıkartır. Bu ikilem, Robertson’ın “glokalleşme” (küyerelleşme) olarak adlandırdığı küresel ve yerel kültürler arasındaki ilişkide belirgindir (aktaran Baraldi, 2006: 54). Küyerelleşmenin kültürlerarası bir anlamı vardır ve iletişim, küyerelleşmenin ortaya çıkmasını sağlar. “Küyerelleşme, farklı yapılandırılmış toplumlarda sosyalleşen katılımcıları içeren sistematik bir kültürlerarası iletişimin sonucudur.” (Baraldi, 2006: 54).
Küyerelleşme denen kavram, küreselleşmemiş bir durumdan toplumsal bir evrimden türemiştir. Toplumlar arasındaki çatışma olarak küyerelleşme, kültürlerarası bir anlama sahiptir ve iletişim yoluyla işlenir (Bennett, 1998). Küyerelleşme, diğer kültürlere ve yerel kültüre ait kalıplar için bilinçli bir sentez oluşturma girişimidir (Berger, 2003: 20). Diğer bir deyişle kültürlerarası iletişim, insan varoluşunun değerlerini yansıtan ortak bir kültür yaratır. Küyerelleşme, farklı şekilde yapılandırılmış toplumların belirli kültürel biçimleri arasındaki iletişimsel yüzleşmeyle üretilir (Baraldi, 2006).
Sinema, ister sanat olsun ister mekanik bir üretim; reklamlardan seyircilere, toplumdan bireye, teknolojiden sanata, gündelik hayatın hemen her alanını kapsayan kültür endüstrisinin önemli bir aracıdır.
Sesin eklenmesi sessizliğin de kendi başına dramatik bir öge olarak ele alınabilmesini sağlamıştır… Konuşmaların ve doğal seslerin kullanımı sayesinde, sinema gerçeğe daha çok yaklaşmıştır. Çünkü bu ögeler günlük yaşayışımızın ayrılmaz birer parçasıdır.
Cinsiyet kimliklerinin, bireysel beden türlerinin fiziki gerçeklik düzeyinde eşitlenmesi, insanlık tarihinin gelişimine başlangıcından itibaren temel teşkil eden heteroseksüelliğin ve ailenin belirleyicilik rolünün göreceleşmesine ve giderek anlamını yitirmesine yol açmıştır.
Sinema belge film ile başlamış, belge filmler kurgu sayesinde sinema dili ve estetik ile harmanlanarak belgesel filmi oluşturmuştur. Belgesel film gerçeği sanatın estetiği ile anlatarak birçok açıdan gerçeğin etkisini de arttırmaktadır. İzleyici belgesel sinemacının anlattığı gerçeği etkilenerek izlemektedir.
“anadolu’nun ıssızlaşan, bozkıra dönen güzel medeniyetini, kültürünü, sinemayla yeşertecek insanlara ihtiyacımız var”
İnsanlık sinemayı keşfettikten ve sinemayı geliştirerek tüm insanların ulaşabileceği bir konuma getirdikten sonra felsefe de sinemanın sunduğu yenilikleri fark ederek sinemayı kendisine çalışma alanı olarak belirlemiştir. Modern sinema, felsefi yönden birçok düşünür tarafından farklı biçimlerde yorumlanmıştır.
