Osmanlı kimliği ile âdeta özdeşleşmiş bir kurum olarak karşımıza çıkan vakıflar, sosyal ve ekonomik hayat içinde önemli bir yere sahip olmuştur. Bu nedenle tarihçiler, Osmanlı toplumundan bahsederken vakıf medeniyeti vurgusu yapma ihtiyacını duyarlar.
Osmanlı kimliği ile âdeta özdeşleşmiş bir kurum olarak karşımıza çıkan vakıflar, sosyal ve ekonomik hayat içinde önemli bir yere sahip olmuştur. Bu nedenle tarihçiler, Osmanlı toplumundan bahsederken vakıf medeniyeti vurgusu yapma ihtiyacını duyarlar. Gerçekten de Osmanlılar, kendilerinden önceki İslâm toplumlarında geliştirilen vakıf anlayışını tevârüs etmişler ve uygulama alanlarını daha da genişletmişlerdir. Osmanlı döneminde vakıflar vasıtasıyla oluşturulan finansman sistemi; toplumsal hayatın ihtiyaç duyduğu kültür, eğitim, sağlık, altyapı, bayındırlık, dini ve sosyal hizmetler ile sosyal güvenlik ve hayır işleri gibi değişik alanlarında kurumsal altyapı ile finansman ihtiyacının karşılanmasında önemli bir rol üstlenmiştir. Fertlerin elinde toplanan tasarruf ve servetler, ekonomik faaliyetler neticesinde ortaya çıkan çeşitli rantlar vakıf sistemi vasıtasıyla ihtiyaç duyulan alanlarda hizmete dönüştürülmüştür.
Yaşlanmanın problem olarak daha farklı bir boyuta taşınması geleneksel aile yapısındaki bozulmalarla birlikte olmuştur. Sanayileşme ile birlikte yaşanan sosyo-kültürel değişim süreci, yaşlının aile içerisindeki konum ve statüsünün koruma altına alınmış olduğu geleneksel aile yapısında bozulmalar yaşanmasına yol açmıştır...
“Biliyorum ne masal dinlemeye doydular Ne oyun oynamaya…” Yavuz Bülent BÂKİLER
“Sinema hem bir sanat hem de bir sanayidir; bazı ülkelerde kocaman bir sanayi kolu, ağır sanayi ya da otomotiv sanayisi kadar devasa, önemli ve (bazen) inanılmaz yatırımlarla inanılmaz kârlar getiren.” Giovanni SCOGNAMİLLO
“Hak ile sabır dileyip bize gelen bizdendir. İlim, akıl ve ahlak ile çalışıp bizi geçen bizdendir.” “Eline, beline, diline hâkim ol. Aşına, işine, eşine sahip ol.” (Ahi Evran)
Başta söyleyeyim, parayla olan imtihanımızı kaybettik. Gerekçe, zengin olursak itibarımız artar. Oysa zenginliğin sorumluluk isteyen bir şey olduğunu unutup paraya esir olduk.
İnsan ne için yaşar? Felsefe ve din kitaplarında bu soruya muhtelif cevaplar verilmiştir. Peki amaç daha çok mutlu olmak mıdır, Allah rızası mıdır, saygın olmak mıdır, onurunu korumak mıdır, daha çok itibar mıdır, güç müdür?
